Dag 21 20 april 2011 Lentilles

Lekker appeltje en tegelijk even rusten.

Deze dag van de route afgeweken om naar het Lac du Der ofwel het Lac de Chantecoq te gaan. Een werkelijk enorm kunstmatig meer, ontstaan door gedeeltelijk een dijk rond een groot gebied te leggen en een dam aan te leggen. O.a. dit meer en nog enkele anderen zorgen voor de drinkwater voorziening van Parijs. Bij de aanleg zijn enkele dorpjes onder het water verdwenen. De kerktoren van het oorspronkelijk Chantecoque is buiten dit meer opnieuw opgebouwd. In het meer onze voeten weer verzorgd. Dit doen we eigenlijk ieder 1 ½ à 2 uur. Voeten wassen in koud water,  liefst rivier of meer en anders ons drinkwater, vervolgens weer in de crème (Gehwohl zwart) en sokken en schoenen weer goed aan. Dit blijkt de remedie tegen blaren. Geen enkel probleem deze week.

Na het meer de weg gezocht middels de zon en kompas, om verderop de route weer uit te komen op de GR 654 zonder al te veel km extra te maken. Bij punt 169 uit de gids Namen-Vezelay stuiten we op het eerste echte probleem waar ik met Vieri niet verder had gekund. Een bruggetje over een beek bestaande uit een aantal boomstammen die ons nauwelijks konden dragen. Hier had ik dus een heel eind om moeten rijden en de weg moeten zoeken. Misschien zou het gelukt zijn om door de beek te gaan maar de kanten waren nogal steil. De hekken/slagbomen in het bos tussen St. Rémy en Outines konden allemaal eenvoudig omzeild worden. 

Verderop op de route stond ergens aangegeven dat er een fontein zou zijn, die konden we wel gebruiken gezien het weer. Nou die was er dus niet. Dit gebeurd allemaal op de GR iets wat je verwacht is er niet en andersom.  Riviertjes die op de kaart staan zijn er ook niet meer of minstens erg uitgedroogd. Daarom zochten we onderweg naar water om onze voeten te verzorgen. Hugues zag een begraafplaats (Bailly le Franc) bij een voor deze streek typisch kerkje van vakwerk. Hij dacht  hier moet een kraan zijn om bloemen te verzorgen. En zo was het. Dit is een van de dingen die je leert je gewent bent, je moet helemaal anders gaan denken en reageren. Dat is zo leuk. Bij dit kerkje ook wat gegeten, nou ja …. eten. Oud brood weg werken, even geslapen, kerkje bekeken. Prachtig die eenvoud en oudheid. Hugues at onderweg weer van alles  van de grond en de bomen. Hij nam ook nog wat mee voor vanavond in de cup a soup. Aan het begin van Lentilles stelde ik voor te proberen een drankje te scoren bij iemand aan huis. Er is in Lentilles vermoedelijk geen café, winkeltje of zo. Even de aandacht richten op het juiste huis en er op af. Zowaar het lukte perfect. We vroegen naar een café of winkeltje om wat te drinken en de heer des huizes begreep ons perfect. Hij vroeg ons of hij voor ons een biertje in kon schenken en nog mooier hij kwam met …. Leffe Blond  voor de dag. Het kon niet beter. Ik stak mijn blijdschap niet onder stoelen of banken, dat kon hij wel waarderen. Na zo’n dag ploeteren smaakt een Leffe wel erg uitzonderlijk goed. Gezellig even gepraat, tegelijk de weg even gevraagd naar de burgemeester voor een slaapplek. Er was in het dorp zoals gebruikelijk een salle de fête. Daar konden we slapen, koken et cetera.

Een prima schone ruimte en wie troffen we daar, Johnny Walker. Die zat er even doorheen leek het wel. Vanwege de kosten zou hij iets eenvoudiger gaan overnachten en zo, maar dit was toch ook niet alles, straalde hij uit. Hij had geen slaapmatje en zo, dus ging hij op een neergeklapte tafel liggen. Ja, dat hoort er ook af en toe bij. Voor ons doen was het hier prima, warm water, kook- en was gelegenheid, niet zo koud dan in de tent. Ook weer zo’n ding waar je in deze omstandigheden blij mee kunt zijn. Het is goed dit zo te ervaren. In Lentilles zagen we het eerste erg duidelijk teken van St Jacques, de heilige van Santiago. Op het voorportaal van de kerk staat een mooi beeld van hem.

Foto’s

https://picasaweb.google.com/106997302901056601402/Dag2122Apr2011Lentilles?authkey=Gv1sRgCL362eOlgY-SVQ