Dag 30  - 27-04-12  Foissy les Vezelay

Vandaag was het plan naar Chastellux s Cure te gaan. Ik heb wel besloten er mee te stoppen voor Vieri. Het is duidelijk zijn ding niet en ik wil hem niet beschadigen. Daarvoor is het gewoon een te fijn paard. Ik kijk wel hoe het gaat. Ik kan altijd nog stoppen in Foissy les Vezelay. Een adres gekregen van Adri die me voor ging met zijn Waldo., de Fries. Christopher, de manege houder stuurde me binnendoor door de bossen, geen enkel aanknopingspunt, richting Vezelay. Was dit wel verstandig? Paarden sporen gevolgd, kompas erbij en verder gezond verstand en een beetje geluk. Wel riskant met dit slechte weer en zware bodem, maar het lukte, we vonden de route zo’n vijf kilometer verderop, niet omgelopen.

Onderweg zie je dan voor het eerst Vezelay in de verte liggen op die berg. Wat een pracht gezicht en de eerste belangrijke mijlpaal bereikt op ongeveer 1/3 van de route. Je ziet het plaatsje nog enkele keren voor je aan die loodzware klim naar boven begint. Boven even uitpuffen voor de basiliek. En dan…… “Waar woon je in Holland” of zoiets. Een lange fietser, ook onderweg, vroeg me dit. Blijkt dat hij uit Schijndel komt. Even wat gepraat en we gaan een broodje eten. Wat blijkt, is dit een oud collega van mijn overleden broer Jan. Ik laat de details achterwege, maar ik kan je verzekeren, dit was een emotionele ontmoeting. Hoe is het mogelijk, dat je op zo’n kort moment op zo’n plek zo iemand kunt ontmoeten. Vijf minuten later of eerder of in een andere straat gestopt en je had elkaar nooit gezien. Bestaat toeval nog? Hoe kan het, hoe kan het.

Dit heeft al het kl..e weer , ineens goed gemaakt. Sjef goede reis ( bon courage) en geniet ervan. Dit is nou de weg naar Santiago.

We zijn inderdaad in Foissy gestopt bij de gîte van Adri. Prima plekje, een open haard vuur, een bed en een stal.

Een plaatsje van niets maar wel een restaurantje (Argentijn) en een kroegje. Twee prima adressen door de aanwezigheid van twee excentrieke bazen,   goede muziek en gezelligheid. In het restaurant een chauffeur geregeld die me de volgende dag naar mijn auto zou brengen zodat ik Vieri op kon halen en huiswaarts kon gaan. Het koste wel wat maar dan heb je ook wat. Henriette op en neer laten komen, kost nog meer afgezien van de tijd die het haar kost en de risico’s.

Een lange rit terug en dit was dan week 4 en het avontuur met Vieri. Jammer het was wel mijn ding maar duidelijk niet dat van Vieri. Een andere keer verder met de rugzak. Tot horens   en  Vieri is weer helemaal de oude, gisteren (maandag 30 april) lekker wat gedraafd voor de koets, nou dat vond hij wel lekker.

Dag 29 - 26-4-2012   Montillot

Na het gebruikelijke ontbijt weer op pad. Weer regen. Vanwege de grote omweg over Auxerre en de zware routes vanwege de regen  vandaag even wat makkelijker langs de openbare weg en een stuk afsnijden. Samen met de gastheer even een route bepaald en op pad. Van Chablis langs de D2 naar Vermenton. Voor Vieri ook makkelijker. Redelijk vlak en niet zo glad en zo. Goede bermen. Daar wat gegeten en de eerste pelgrims ontmoet. Een Belg die te voet ging en een Berlijner te fiets. Leuk zijn deze ontmoetingen. Om verder te gaan moest ik een stukje over de Route National. Veel vrachtverkeer, twee baans. Ik dacht ik ga links lopen dan zie ik een en ander aan komen en besloot over de strook tussen rijbaan en o.a. een brugwand te gaan lopen. Ik had beter zoals gebruikelijk op de rijbaan kunnen blijven lopen, dan remmen ze tenminste af. Nu denken de chauffeurs, oh die loopt daar goed en komen ze je gewoon met 80 a 100 km per uur tegemoet. Je viel bijna om van de wind verplaatsing door die bakken. Nu merk je pas wat een vertrouwen een paard in je kan hebben. Vieri liep gewoon achter me aan ook al schrok hij hevig van die wagens en de wind en waterverplaatsing. Wat een lef, links een ravijn en rechts zo’n enorme bak die op je afkomt. Super paard.

Na Vermenton de route weer opgepakt en verder door de bossen langs de Cure. Mooi hier ondanks de regen en dan,..............ineens paniek, voor Vieri althans, ik lag er haast naast, scheelde weinig. Aan beide zijden van het pad  grote groepen wilde zwijnen met jongen. Wel achter een hek, maar Vieri voelde goed dat de zeugen hem bedreigden om de jongen te beschermen.  Nadat onze beider hartslag wat gedaald was, Vieri er langs geloodst en weer verder. Apart gezicht was dat.

In Lac Sauvin zou een gîte zijn, maar deze man had geen zin om uit zijn stoel te komen en vond het maar wat lastig zo’n gast. Duidelijk een project van de provinciale overheid en geen particulier initiatief. Zo werkt dit. Hij kon  mij natuurlijk niet weigeren maar Vieri was toch wel een probleem. Ja, hij had maar ongeveer tien ha. park en wei liggen waar niets mee gedaan werd. Voor hem een reden om mij toch te weigeren. Een paar oudjes uit het dorpje gaven me een adres in het volgende dorpje. Een manege.

Oké nog een paar kilometer, maar dan had ik vermoedelijk ook wat.

Aan het begin van het dorp reeds een verwijzing naar een centre equestre, dat belooft wat.

Nou, nou, een manege, maar wel een 50 jaar terug in de tijd,. Dit is nu weer echt Frans, wat een bende. Één grote modderpoel, oude gebouwen, bijna alles kapot. Je kunt je dit echt niet voor stellen. Een paar oude caravans voor gasten. Die waren wel schoon gemaakt gelukkig.

Het gezin woonde wel in een fatsoenlijk houten huis (chalet). Dit bleek hun tweede bron van inkomen te zijn, het bouwen van dit soort huizen.

Hij deed ook nog “spectacle”, op dorpsfeesten. Met vrouw en een paar kennissen voerden zij dan een ridderspel op. Ook hier kon ik gelukkig wel de douche gebruiken, daar knap je wat van op na zo’n natte maar vooral koude dag.

http://www.equitation-morvan.com/front/index.php

Vieri blijft wat last houden van de harde paden en loopt alleen goed in de bermen. Echt enthousiast wordt hij niet, hij komt er niet doorheen. Jammer

Dag 28 - 25-4-2012   Chablis

Na een ontbijt afscheid genomen en de bepakking wat aangepast. Ik heb wat zaken o.a. de tarp en hammock achtergelaten. De tas op de rug van Vieri is wat te dik en levert daardoor veel problemen op bij het op en afstappen. Onderweg er al twee keer afgedonderd hierdoor. Ook is de tas daardoor moeilijk in balans te houden. Deze ingreep bleek later een succes, de tas lag meer tegen het zadel en daardoor veel beter in balans en prettiger voor Vieri. De route verliep goed alhoewel ik bij Veiri het begin van de problemen merkte. Hij liep liever in de berm dan op het harde en het afdalen verliep voorzichtiger. Ik ga er nog steeds maar weinig opzitten, maakt niet uit. In Tonnere gegeten en een lang pauze voor Vieri ingelast. Lekker grazen onderweg, spullen er af en zo. Door het slechte weer geniet je niet zo van het landschap en de dorpjes en zo als anders. Weinig mensen buiten, geen terrasjes open en zo. Toch blijft het mooi om onderweg te zijn. De kou door je natte kleding, is de grootste plaaggeest. Het is wel een beetje afzien. In Chablis bleek de camping toch nog gesloten, ik kon ook niet over een hek om onder een afdak te slapen. Voor Vieri was er buiten tussen de bomen wel een mooie plek te vinden.

Verder gezocht en zo kwam ik bij een Chambres d’hôtes in restauratie. La Maison du Moulin des Roches. Wat een mooi stekkie. Een pracht van een villa, met een boerenwoning, watermolen, paardenstallen, tuin  en weilandjes. De heer des huizes had geen plek voor me. Zij waren overal aan het werk. Toen ik uitgelegd had dat een van de grote afdaken, voor mij goed genoeg waren was hij overgehaald. Zij het met tegenzin. Ik merkte dat hij veel meer wilde bieden en dit maar ongepast vond. Vieri kon in de wei bij hun paarden. Mooi, dat spel van paarden onder elkaar om de plaats en rol uit te zoeken in de groep. Er vielen twee klappen, een van de dominantste ruin en een klap terug van Vieri en de boel was geregeld. De discussie verliep eigenlijk als volgt. (Fransman) “Eh, hallo vriend, ik ben en blijf wel de baas hier hè.” (Vieri, de Hollander) “Schijt aan, oprotten.” Vieri trok op met de merrie en de twee ruinen bleven op een afstand. Op een bepaald moment was ik ze kwijt. Ze liepen in een andere wei aan de overkant van een riviertje. Zeven meter breed behoorlijk stromend, een halve meter diep en alleen maar keien. Je gelooft je ogen niet. Er was geen brug of zo en toch stonden ze daar. Na even zag ik ze terug komen, plons, plons gewoon door de rivier. Prachtig. De gastheer bracht me nog wat hij in huis had, chocolade, appels, banaan en twee biertjes en… warm water om me te wassen. Wat zijn het toch stugge mensen die Fransen hè. ?

Dag 27 - 24-12-2012

Na van Daniël een overnachting adres gekregen te hebben bij een vriend van hem, weer vertrokken, in de regen. Een bui, die tot in de avond duurde. Mijn nieuwe regenjas kwam wel van pas, een nadeel, het drie lagen systeem van je kleding werkt niet meer. Je kleding wordt nat van het transpireren en je wordt helemaal koud, erg koud. De route viel niet helemaal tegen. Door de regen zijn de paden wel zwaar en glad. Natte bergklei. Mooie bossen en veel langs de Seine die natuurlijk aardig uit de kluiten gewassen is. In verband met het weer en de gladde route op twee plaatsen de route een paar kilometer ingekort. In Etourvy bleek de vriend van Daniël moeilijk te vinden en toen ik hem had gevonden was hij niet thuis en hij nam de telefoon ook niet op. Ook de in het route boekje aangeven gîte bleek er niet te zijn. Dan maar weer iemand opgezocht. Achter een huis lag een mooi weitje, dus maar aangebeld. Een dame deed open en na enige twijfel kon ik Vieri in de wei zetten en kon ik het zoldertje boven een gedeelte van het huis in gebruik nemen.

Al snel werd er een douche aangeboden en werd er eten klaar gemaakt. Een buurvrouw zorgde nog voor een warme deken. Ze hadden kennelijk wel met me te doen. Mevrouw zorgde voor haar kleinkind, Tony, die ook bij haar inwoonde omdat zijn ouders hem moeilijk konden begeleiden vanwege een handicap. Petje af, Tony was een rasechte ADHD-er, een mooi manneke.

Dag 26 - 23-4-2012

Polisot

Er werd de volgende ochtend een heus ontbijt gebracht waarna ik de spullen eens op Vieri verdeelde. Auto sleutels in een kast gelegd en aangewandeld. Het is meteen weer net of ik dit elke week doe, het voelt meteen weer goed. In de dorps super eerst wat brood, worst en kaas gekocht en vervolgens de route opgezocht. Het landschap is weer mooi, belegd met het gele koolzaad zo her en der. Je merkt dat het hier ook kouder is geweest dan normaal. Het koolzaad staat nog net niet helemaal in bloei. Helaas begon het in de middag te regenen. Niet getreurd, de nieuwe regenjas ( door mijn zus gemaakt) aan en geen probleem. Vieri deed het goed. Draven met de bepakking ging goed. Ik heb wel beduidend meer gelopen dan ik van plan was. Lopen voelt gewoon goed en waarom niet, we hebben de tijd.

Iets na Polisot gestopt bij boerderij La Maison Rouge van Daniël Leclerc. Een groente en champagne boerderij. Er bleek net een Belgische aangekomen te zijn met een pony als pakpaard. Zij liep de route in omgekeerde volgorde bleek later. We konden een plek zoeken voor ons en de paarden in de grote open loods, waar machines, kratten et cetera stonden. Wat ging het hard waaien. Vieri had het er gewoon koud van. Hij was nog nat. Nu kwam mijn zadeldek, een wollen deken, goed van pas. Met een gewoon dek had ik hem niet kunnen helpen. Die koude wind bleef ons een beetje parten spelen gedurende de nacht. Ik me s ´avonds in de regen buiten staan wassen, vertelde de boer s ´morgens dat hij een douche voor het personeel had die konden we wel gebruiken. Ik had mijn broek nog niet aan anders was die natuurlijk spontaan op mijn hielen gezakt. Ach,  goed bedoeld.

Dag 25  - 22-4-2012


Met de auto naar Vendeuvre sur Barse. Ik heb een plekje besproken bij CEFOV, een vereniging of zo die zich bezig houden met paardrijden o.a. randonnée. Het is een stal achter een leegstand pand vlak achter het kasteel in Vendeuvre. Gregory is het aanspreek punt. Na een lange rit, van 8,5 uur, in plaats van de verwachte 7 uur, werd ik welkom geheten door een groepje belangstellende leden. In een oude stal met zo’n 10 boxen was een box voor Vieri vrij gemaakt. De auto kon op het terrein gestald worden en ik sliep bij de paarden in de stal.