Dag 29 - 26-4-2012   Montillot

Na het gebruikelijke ontbijt weer op pad. Weer regen. Vanwege de grote omweg over Auxerre en de zware routes vanwege de regen  vandaag even wat makkelijker langs de openbare weg en een stuk afsnijden. Samen met de gastheer even een route bepaald en op pad. Van Chablis langs de D2 naar Vermenton. Voor Vieri ook makkelijker. Redelijk vlak en niet zo glad en zo. Goede bermen. Daar wat gegeten en de eerste pelgrims ontmoet. Een Belg die te voet ging en een Berlijner te fiets. Leuk zijn deze ontmoetingen. Om verder te gaan moest ik een stukje over de Route National. Veel vrachtverkeer, twee baans. Ik dacht ik ga links lopen dan zie ik een en ander aan komen en besloot over de strook tussen rijbaan en o.a. een brugwand te gaan lopen. Ik had beter zoals gebruikelijk op de rijbaan kunnen blijven lopen, dan remmen ze tenminste af. Nu denken de chauffeurs, oh die loopt daar goed en komen ze je gewoon met 80 a 100 km per uur tegemoet. Je viel bijna om van de wind verplaatsing door die bakken. Nu merk je pas wat een vertrouwen een paard in je kan hebben. Vieri liep gewoon achter me aan ook al schrok hij hevig van die wagens en de wind en waterverplaatsing. Wat een lef, links een ravijn en rechts zo’n enorme bak die op je afkomt. Super paard.

Na Vermenton de route weer opgepakt en verder door de bossen langs de Cure. Mooi hier ondanks de regen en dan,..............ineens paniek, voor Vieri althans, ik lag er haast naast, scheelde weinig. Aan beide zijden van het pad  grote groepen wilde zwijnen met jongen. Wel achter een hek, maar Vieri voelde goed dat de zeugen hem bedreigden om de jongen te beschermen.  Nadat onze beider hartslag wat gedaald was, Vieri er langs geloodst en weer verder. Apart gezicht was dat.

In Lac Sauvin zou een gîte zijn, maar deze man had geen zin om uit zijn stoel te komen en vond het maar wat lastig zo’n gast. Duidelijk een project van de provinciale overheid en geen particulier initiatief. Zo werkt dit. Hij kon  mij natuurlijk niet weigeren maar Vieri was toch wel een probleem. Ja, hij had maar ongeveer tien ha. park en wei liggen waar niets mee gedaan werd. Voor hem een reden om mij toch te weigeren. Een paar oudjes uit het dorpje gaven me een adres in het volgende dorpje. Een manege.

Oké nog een paar kilometer, maar dan had ik vermoedelijk ook wat.

Aan het begin van het dorp reeds een verwijzing naar een centre equestre, dat belooft wat.

Nou, nou, een manege, maar wel een 50 jaar terug in de tijd,. Dit is nu weer echt Frans, wat een bende. Één grote modderpoel, oude gebouwen, bijna alles kapot. Je kunt je dit echt niet voor stellen. Een paar oude caravans voor gasten. Die waren wel schoon gemaakt gelukkig.

Het gezin woonde wel in een fatsoenlijk houten huis (chalet). Dit bleek hun tweede bron van inkomen te zijn, het bouwen van dit soort huizen.

Hij deed ook nog “spectacle”, op dorpsfeesten. Met vrouw en een paar kennissen voerden zij dan een ridderspel op. Ook hier kon ik gelukkig wel de douche gebruiken, daar knap je wat van op na zo’n natte maar vooral koude dag.

http://www.equitation-morvan.com/front/index.php

Vieri blijft wat last houden van de harde paden en loopt alleen goed in de bermen. Echt enthousiast wordt hij niet, hij komt er niet doorheen. Jammer